Vandaag zijn we naar de Plitvice meren geweest. Om 08.00 uur zijn we de auto in gestapt en hebben eerst nog wat drinken (water) en broodjes gehaald in de campwinkel om de dag gedeeltelijk door te komen. Om 08.30 uur reden we uiteindelijk weg en 2 uur later en 155 km verder stonden we bij ingang 1 (Bij de grote watervallen) van de Plitvice meren. De weg ernaar toe was op zich ook al een leuke doorgaande weg met veel bochten waar je toch wel 100 km/u mocht rijden. Ik moet zeggen, dat rijd heerlijk :-)
Bij de kassa was het gelukkig helemaal niet druk (110 Kuna p.p.) en eenmaal binnen was het direct al genieten van de mooie natuur. De kraakheldere echte blauwe meren vol met vis en de watervallen en bruggetjes eromheen. Zo blauw als je ze in de folders ziet staan zo blauw zijn ze in het echt dus ook !
Bij de ingang kon je een keuze maken tussen de verschillende routes. Het ging van makkelijk (A) naar moeilijk en zwaar (F). Wij hadden, ook vanwege celine besloten om route B te gaan volgen (net iets meer dan de helft van de meren), die zou zo'n 3-4 uur duren.
In het begin ging dat allemaal wel goed, we hadden al zo'n 2 en een half uur gelopen en liepen toen richting de boot.
Voor de boot was maar een wachttijd van zo'n 35 minuten, dus hebben de we meiden maar voorzien van een verkoelend ijsje. De boot vaart over het grootste meer en brengt je naar de andere kant van het meer. Eenmaal aan de andere kant van het meer hadden we direct een andere boot moeten nemen met een kleine oversteek.
Hmmm, waarschijnlijk (nu weten we het zeker) is het daar mis gegaan. We zijn daar gewoon weer aan de wandel gegaan en gingen lekker weer bergje op en bergje af zonder te weten wat ons nog te wachten stond. na verloop van tijd kregen we dat wel in de gaten, alle bordjes met Route B waren verdwenen, wel konden we kiezen voor C !! Ik moet wel zeggen dat we onderweg hele mooie dingen hebben gezien, een lekker verkoelende grot, steile smalle paadjes, hééle steile smalle paadjes, en mama maar roepen "Niet zo aan de rand lopen !!" hihihahaha . . .
Om 15.00 uur hadden we zoiets van, laten we nu maar een treintje/busje op gaan zoeken om ons een eindje terug richting de ingang op weg te helpen. Bordjes zagen we genoeg met treintjes erop, maar treintjes . . . pfff . . . en dan helemaal niet weten hoe lang of hoever het nog is :-) Onderweg hebben we het nog wel aan een paar wandelaars gevraagd en die wisten me te vertellen dat het niet zover meer was. Uiteindelijk hebben we nog ruim 5 kwartier gelopen voordat we het voor de laatste keer gingen vragen. We moesten toen nog maar 400 meter, en ja hoor, een restaurant en . . . jawel . . . treintjes !!
Hier hebben we eerst wat verkoelende drankjes gedronken en wat gegeten en vervolgens vertrok om 16.40 uur het treintje richting ingang 1. Als je wilt weten hoe sardientjes zich voelen als ze ingeblikt zijn, dan moet je gewoon in zo'n treintje gaan zitten, zelfs in het middenpad kan je stoeltjes uitklappen zodat daaar ook iemand kan zitten . . pffff . . en dan al die geurtjes iedereen . . .pfff . . .
Na het treintje was het nog ruim een half uur lopen voordat we bij de uitgang waren. Om 18.00 uur zijn we terug gereden en om 20.00 uur waren we weer op de camping. Onderweg kwamje langs veel kerkhoven gewoon langs de weg. Ook zag je veel kleine dorpjes die gedeeltelijk leeg stonden. En zomaar een tank die midden in het open veld stond.
We hadden trouwens ook nieuwe buren gekregen. . . DUITSERS . . . die halve gare heeft nog net geen kuil gegraven maar wel zoveel mogelijk land veroverd door tentjes, fietsen, scheerlijnen en waslijnen zo neer te zetten dan hij van alle gemakken voorzien is. Zijn auto zet hij dan maar aan de overkant (hoort voor zijn tent) dus heeft meneer nog meer ruimte, ik denk niet dat dit mijn vriend gaat worden :-)
Toen wij dus terug kwamen van de meren was hij weg en heb ik mijn auto maar op de plaats gezet waar hij hem had staan (ssstttt) dan had ik ook eens wat meer ruimte voor de deur. Om 23.00 kwam meneer aanrijden en heeft hem toen gewoon vlak voor de caravan van onze overburen gezet !!
Ik heb nog een lekkere Freddie genomen en been daarna mijn bedje in gedoken.