IPB'end met de HV6873 naar Kreta.
Eindelijk was het dan zover, we gingen lekker weer samen naar Kreta. Zoals gewoonlijk deden we dat weer IPB'end en de vlucht stond er best wel goed voor met nog 17 open stoelen toen ik voor de laatste keer keek. Ik had de Crew al gemaild en van Arnaz (Purser) had ik al een mail terug gehad dat hij de koffie klaar zou hebben staan. De wekker ging om 03.30 uur (kwartiertje later gezet hahahaa) en langzaam kropen we ons bed uit. Ik stapte onder de douche en Ria liep alvast naar beneden. Even later kwam Celine ook naar beneden, zij zou ons wegbrengen en daarna haar bed weer inkruipen want zij moest gewoon weer aan het werk, arme meid.
Een kwartier later stonden we op Schiphol en was het gelukkig iets minder druk dan de vorige keer naar Mallorca met Celine. Het bleef vreemd dat we niet even gezellig langs onze ticketbalie konden lopen omdat die er simpelweg niet meer was, echt gek dus we besloten maar om direct de koffers te droppen. Eerst liep ik even naar de nieuwe balie om te testen zeg maar, sneaky he? Ik vroeg hoe de vlucht er voor stond en kreeg netjes antwoord dus niets te klagen in dit geval. Koffers droppen was ook in 10 minuten gepiept en de verborgen security (helemaal rechts in de hoek) ging supersnel en een klein kwartier later zaten we al bij gate C7 waar ons allernieuwste vliegtuig al stond te wachten, de PH-HXL... Yessss de enige XL die we hadden hahaaa.
Ik liep naar de balie om te kijken of ik al stoelen kon krijgen maar helaas, de verkoop was nog open dus ik moest even wachten. Toen ik terug liep zag ik Purser Astrid op de lopende band staan en ik moest ff flink doorstappen om haar bij te houden en dat lukte me. Ze mocht even naar Alicante heen en weer, het was leuk haar weer even gezien te hebben ook al was het maar 2 minuutjes. 10 minuten later liep ik weer naar de balie en toen kwamen de collega's uit de Cockpit ook net aangelopen. Ik maakte even kennis met ze een ze gaven ook al aan dat er ruimte genoeg was, niet veel later kreeg ik stoelen 29B en C, goed geregeld dus!
Bij het boarden stelden we ons voor aan Arnaz en zijn crew en ik kreeg gelijk al te horen dat hij zou gaan proberen om ons bij de landing in de Cockpit te krijgen, wauww dat was nog eens een binnenkomer. We liepen naar achteren en gingen zitten. Nadat ik mijn tas in het bovenvak had gelegd liep ik naar het keukentje achterin waar Bianca stond, ik kende haar iets beter dan de rest en we hebben even gezellig staan babbelen. Na een slot van 10 minuten vertrokken we even later van de Zwanenburgbaan richting Heraklion. Onderweg kwamen we weer niks tekort, eten drinken en dat voor maar 3,55 euro, inclusief een bedankje voor de Tompoesjes, die deden het weer goed.
Na 45 minuten vliegen ging ik eens naar voren toe om even te babbelen met Purser Arnaz en zijn meiden. Dat praten bleef beperkt tot zo'n 10 minuten en toen dook ik de cockpit in om vervolgens niet meer uit te komen, okee na de landing dan hahahaa. het was weer heel gezellig, we hebben lekker zitten kwekken over HV en over meer, ik kreeg als snel een koptelefoon op mijn hoofd en hoe verder we kwamen, hoe meer wolken ik zag verschijnen (!).
Toen we de draai voor het vaste land van Kreta maakten zag ik helemaal geen kustlijn, alleen maar wolken, heel vreemd!! Toen we eenmaal lager vlogen begin ik de landingsbaan te zien en was het uitzicht echt weer fantastisch met een geweldige landing van Robin B. We namen afscheid van de Crew en liepen (als allerlaatsten, de bus stond te wachten) naar de kofferband. Even later pakten we onze unieke groene koffer van de band met die 2 grote ogen erop. Uniek zei ik?? Uhhh, dat dachten we totdat Ria zei "wat zit er voor slotje op de koffer??" .. huh .. whaahaaa, dit was onze koffer niet, onze koffer was dus ook NIET meer uniek.
Met onze koffers liepen we naar Anna Cars waar Kostas zelf ons al op stond te wachten, hij moet wel lachen hoe het was gegaan maar dat het toch allemaal weer goed was gekomen. Omdat wij zo enthousiast waren maakten hij 2 foto's van ons die hij later op facebook zou zetten, hahaha geweldig toch. We kregen een uhhh .. tsjaaa .. een Toyota Yaris mee, dan wel de nieuwe maar toch, mijn lichaam is gewoon niet voor een Toyota gebouwd helaas, en dat zou ik de volgende keer ook wel aangeven.
We reden weg en hadden toch wel trek in een broodje en wat doe je dan, yeappp dan rij je het centrum van Heraklion in op zoek naar een bakkertje. De eerste die we zagen had niet wat we wilden net als de 2e. Toen zagen we een andere aan de overkant van de straat, ik draaide mijn auto en stopte langs de weg.
Ria stapte uit om wat te halen en ik bleef in de auto zitten en keek wat op mijn mobiel .. totdat .. totdat ... whaaaaatttt was dat!!! Wie liep daar voorbij ?? Was dat ?? jaaa, dat was Elias van Evalia, hoe was het toch mogelijk zo midden in een stad waar we helemaal niet hoorden te zijn (want we zouden in 1x doorrijden naar Platanias). Ik toeterde een paar keer en hij keek om, ik liep naar hem toe en we begroeten elkaar. Dit was toch echt onmogelijk!!! We spraken even kort wat hij moest naar school, hij was 7 minuten lopen van zijn huis in de binnenstad. Ria kwam er ook aangelopen en we maakten een Selfie en spraken af om later in de week nog wat met elkaar te gaan drinken .. dit was echt mooi toch!!!
Ria stapte uit om wat te halen en ik bleef in de auto zitten en keek wat op mijn mobiel .. totdat .. totdat ... whaaaaatttt was dat!!! Wie liep daar voorbij ?? Was dat ?? jaaa, dat was Elias van Evalia, hoe was het toch mogelijk zo midden in een stad waar we helemaal niet hoorden te zijn (want we zouden in 1x doorrijden naar Platanias). Ik toeterde een paar keer en hij keek om, ik liep naar hem toe en we begroeten elkaar. Dit was toch echt onmogelijk!!! We spraken even kort wat hij moest naar school, hij was 7 minuten lopen van zijn huis in de binnenstad. Ria kwam er ook aangelopen en we maakten een Selfie en spraken af om later in de week nog wat met elkaar te gaan drinken .. dit was echt mooi toch!!!
Om 15.50 uur kwamen we aan in Lissos Hotel, we parkeerden de auto en liepen naar de receptie die helemaal verlaten was. Heel relaxed wachten we even en toen ben ik een nummer gaan bellen dat op de deur hing. Voordat ik wat kon zeggen kreeg ik te horen "I'll be right there ..." hahaha, en nog geen miuut later kwam hij samen met Christina aangelopen en maakte de papieren in orde. Nog geen 3 minuten later mochten we meelopen met Christina, ze wees ons onze kamer die ontzettend groot was en liet ons even later lekker met rust. Het was een grote woonkamer met een aparte slaapkamer. Het balkon was vierkant en ook heel ruim, voor de ramen / deuren hingen aan de binnenkant verduisteringsgordijnen en aan de buitenkant kon je nog extra zonwering laten zakken zodat het echt maar dan ook echt donker werd in de kamers, dat werd lekker slapen haahaaa.
Nadat we de eerste dingen uit hadden gepakt zijn we even gaan liggen, gewoon even lekker bijkomen en later tegen de avond zijn we een strandwandeling gaan maken met een hele ruige zee wat weer mooie en hoge golven opleverde en dus leuke foto's. Toen we terug kwamen op onze kamer had Melissa gebeld dus wel belden haar terug, ze was heel verdrietig want de toets die ze moest doen voor Senior Cabin Attendant had ze verkloot. De laatste tijd had ze weer extreem last van hooikoorts en had ze heel slecht geslapen. Tijdens de toets ging ze heel erg twijfelen, kon zich niet concentreren en scoorde 78% ipb van minimaal 80%. Dat betekende keihard dat ze gezakt was (!) en daar was verder niets aan te doen, echt balen en zo oneerlijk. Omdat ze gezakt was moest ze OOK weer een nieuwe toets maken voor Cabin Attendant (Zo zijn de regels). Dat was de toets die ze 2 weken eerder had gedaan en waarvoor ze makkelijk geslaagd was, mar regels zijn regels. Ze deed de toets er maar direct achteraan en wat denk je .. 100% dus geslaagd. En die sscore maakte het nog oneerlijker van die andere toets maar daar werd niets mee gedaan, ze kon weer gaan en het over een half jaar nog een keer opnieuw gaan doen .. We hebben 20 minuten met haar aan de lijn gehangen en ze kon het wel een klein beetje naast haar neerleggen gelukkig.
's avonds zijn we gaan eten bij Sta Karvouna (dit is de juiste spelling) gaan eten en dat was weer een feestje. De eigenaresse van het jaar ervoor was nergens meer te bekennen, 2 gasten waren ervoor terug gekomen en ik vroeg me af waar de rest (2 andere meiden) gebleven waren. later bleek dat hij de nieuwe eigenaar was (!) okee ook gezellig maar vorig jaar was het toch wel leuker met die meiden. Het eten was wel weer overheerlijk, geserveerd op bijzondere borden of hete platen, we hebben lekker zitten eten en dollen inclusief Raki uiteraard.
Om 22.30 uur waren we het toch wel een beetje zat na zo'n eerste dag. We waren er vroeg uit, hadden veel meegemaakt en een flinke autorit gemaakt, het was tijd om lekker te gaan slapen in een donkere kamer .. en dat deden we, om 23.15 uur ging mijn lichtje uit zzz zzz zzz.